Wat waren het rare tijden de afgelopen maanden. De Nornen sponnen ons een bijzonder lot!

Door alle COVID-19 perikelen zagen we elkaar ook niet en dat ging zich gelden. Na de kleinschaliger dan anders gevierde midwinter en deze rare maanden was het dan ook duidelijk; dit zou wat grootser moeten. En dan niet alleen vanwege de nog grotere kring die nodig was vanwege de onderlinge afstand…

Gelukkig konden we weer bij Einskaldir en Mimi terecht. Daar konden we in de tuin/weiland weer fijn bij elkaar komen, om stil te staan bij dit moment in het jaar. Het was een verademing om elkaar weer eens te zien en te spreken! Digitale communicatie is leuk, maar niet voldoende om het sociale element van elkaar zien te vervangen.

Het was zoals vanouds al snel weer erg gezellig. Er was een heerlijke wandeling in de omgeving waarin we bloemen en andere zomerse elementen zochten voor het rad. Soms op onverwachte plekken. De term “greppelheiden” was al snel geboren. We vonden natuurlijk het balderkruid (in sommige kringen bekend als sintjanskruid), margrieten, digitalis.. de omgeving voorzag ons weer van genoeg  materiaal!

de greppelheiden, endemisch in de Achterhoek

De brandstapel met daarin de gesneuvelde Balder, de negen houtsoorten en kruiden plus offers, was weer een prachtig gezicht. We sloten af met een BBQ, welke verzorgd werd door onze gastheer en vrouw. Moe maar voldaan vertrokken we weer richting huis.