Berichten

1

Literatuur / Re: 4 gig aan artikelen en onderzoek

« Gepost op: januari 30, 2016, 03:31:44 am »

Woow! Ik lees dit nu pas! Super bedankt!

2

Heidense wetenswaardigheden / Re: Loki

« Gepost op: september 05, 2014, 02:32:55 pm »

(Overige) heren; hou het netjes, anders grijpen de mods in.

Ach Kezlar  altijd blijven lachen toch?

Goed...en wat met humor en de Goden? Is humor iets voor Loki, of iets voor een andere god? Of is humor nergens aanwezig in de overleveringen?

Genoeg humor in de mythen. Wie zoekt vindt het in al haar facetten. Mythen gaan over de eindeloze verhouding tussen het Zijn en niet-Zijn. Zo ook de daarin te vinden humor. Denk eens aan een overmoedig gegier van een Icarus dat omslaat in een nerveus gelach in aangezicht tot Goddelijk onbekende hoogten en diepten. Of aan de ironie van het leven. Niet te vergeten de grap van moderne kunst als een Dionysisch vormenspel dat niet ver verwijderd is van een glimlach van verbazing als men in hetzelfde spel Apollo aanschouwt. Ik begrijp er ook niks van. Maar lachen is het wel.

3

Heidense wetenswaardigheden / Re: Loki

« Gepost op: september 04, 2014, 12:32:26 am »

Jij gaat zo diep op een stuk tekst in dat je pixels ziet in plaats van woorden

Exact. Dat heet begrijpen of op zijn minst een poging tot. Begrijp jij mij?

Ik snap er geen spaander van.

Probeer het eens bij de pixels. 

4

Heidense wetenswaardigheden / Re: Loki

« Gepost op: september 03, 2014, 08:44:24 pm »

Jij gaat zo diep op een stuk tekst in dat je pixels ziet in plaats van woorden

Exact. Dat heet begrijpen of op zijn minst een poging tot. Begrijp jij mij?

5

Heidense wetenswaardigheden / Re: Loki

« Gepost op: september 03, 2014, 07:43:53 pm »

Of je goden nu ziet als Avatar en of archetype van een bepaalde wet in de cosmos/natuur of als daadwerkelijke Godheid. Het is zeer zeker van belang deze in beide gevallen serieus te nemen. Hoewel een groot placebo effect kan worden gehangen aan Loki neemt nog niet weg dat de uitwerking hetzelfde is en daardoor niet bij voorbaat moet uitsluiten.

Je verlangd teveel van diegenen die de Goden uitsluitend op een discursieve wijze benaderen. Een dergelijke wijze van perceptie betrekt zich namelijk op een Dasein dat zich begrensd tot de mens diens stoffelijk, werelds bestaan en dat zich onverschillig tot de Goden verhoudt. Hoe ken men dan de Goden serieus nemen? Volgens de Neoplatoonse mystici behoort deze modus van bestaan, waarbij de mens zich verliest in een gefragmenteerde wereld bestaande uit louter voor het subject waar te nemen objecten, tot het domein van de Titanen of Reuzen. Vanuit deze invalshoek gezien is het niet zozeer de Lokinist (als iemand die naar een existentiële participatie streeft met en in deze kosmische God) die zich op een verkeerd pad bevindt, maar diegenen die zich identificeren met diens psychisch-fysieke ego. Dit is pas een echte plotwending

6

Heidense wetenswaardigheden / Re: Loki

« Gepost op: september 02, 2014, 10:11:32 pm »

Ik ben een Lokinist en kan me niet vinden in de persoonsbeschrijving die je opwerpt en ik quoteer " omdat ze er altijd op uit zijn andere mensen voor schut te zetten of schade aan te richten" 

Als Lokinist kan ik je vertellen dat dit niet het geval is, nooit het geval is geweest en nooit zo zal zijn. Hoezo je weet niet wat ik bedoel...ben je vergeetachtig in wat je typt?

Hobbes, met alle respect, misschien helpt het om iets te vertellen over Loki vanuit je eigen ervaringen. Dat kan een enorme opheldering zijn voor diegenen voor wie de Goden niet reëel zijn. Je zult je vast nog wel herinneren dat zich jaren geleden een soortgelijke situatie voordeed op het NH forum.  Toentertijd raakten diegenen die de Goden niet enkel als reëel ervaren, maar zelfs als de grond van al het zijnde, in discussie met diegenen voor wie die de Goden louter concepten of ideeën zijn. Net zoals jij broed ik tevens al een tijd op wat jij zo mooi verwoordde als het 'placebo effect' van Loki. Ik zal binnenkort deze problematiek hier verder gaan uitdiepen. Voor nu laat ik het even bij het volgende.

Vanuit datgene wat Raukar stelde kan niet worden geconcludeerd in hoeverre hij de Goden als reëel ervaart. Wat men echter wel kan vaststellen is een zowat letterlijke lezing en een ietwat te eenvoudige interpretatie van de mythen en een psychologische toepassing daarvan. Er zijn echter verschillende, niet aan elkaar gelijke wijzen waarop men de mythen kan lezen. Een fragment uit Sallustius' 'On the Gods and the cosmos':

Concerning myths; that they are divine, and why.

We may well inquire, then, why the ancients forsook these doctrines and made use of myths. There is this first benefit from myths, that we have to search and do not have our minds idle.

That the myths are divine can be seen from those who have used them. Myths have been used by inspired poets, by the best of philosophers, by those who established the mysteries, and by the Gods themselves in oracles. But why the myths are divine it is the duty of philosophy to inquire. Since all existing things rejoice in that which is like them and reject that which is unlike, the stories about the Gods ought to be like the Gods, so that they may both be worthy of the divine essence and make the Gods well disposed to those who speak of them: which could only be done by means of myths.

Now the myths represent the Gods themselves and the goodness of the Gods - subject always to the distinction of the speakable and the unspeakable, the revealed and the unrevealed, that which is clear and that which is hidden: since, just as the Gods have made the goods of sense common to all, but those of intellect only to the wise, so the myths state the existence of Gods to all, but who and what they are only to those who can understand.

They also represent the activities of the Gods. For one may call the world a myth, in which bodies and things are visible, but souls and minds hidden. Besides, to wish to teach the whole truth about the Gods to all produces contempt in the foolish, because they cannot understand, and lack of zeal in the good, whereas to conceal the truth by myths prevents the contempt of the foolish, and compels the good to practice philosophy.

But why have they put in the myths stories of adultery, robbery, father-binding, and all the other absurdity? Is not that perhaps a thing worthy of admiration, done so that by means of the visible absurdity the soul may immediately feel that the words are veils and believe the truth to be a mystery?

7

Heidense wetenswaardigheden / Re: Sjamanisme.

« Gepost op: augustus 26, 2014, 01:05:31 am »

Over het 'Westen', je gebruikt dus een soort definitie die ik gewoonweg niet aanhang. Daar komen we dus niet uit. Ik gebruik, om van die socio-abstracte begripsverwarringen te voorkomen altijd de fysisch geografische aanduidingen: Afrika ligt beneden de Mediterranee en tussen de Indische en Atlantische Oceanen; Europa loopt vanaf de Oeral tot de Atlantische Oceaan en vanaf de Kaukasus tot de Noordelijke IJszee; Amerika ligt tussen de Grote en Atlantische Oceanen; Azië tussen de Grote Oceaan en de Oeral/Bosporus/westkust van Arabisch Schiereiland; enzovoorts. Termen als 'westen' en 'oosten' liever als windrichtingen en geografische duidingsbegrippen. Ik ben bekend met je abstracte begrip van het 'Westen' in de meer sociologische zin des woords maar daar kan ik gewoonweg niets mee.

Mark, in de wetenschap/filosofie/leven(=Existenz, zie hieronder) kun je zaken niet zomaar afwijzen omdat deze voor 'jou' minder voor de hand liggen. Jij noemt dat 'abstract', maar dat is enkel retorisch.  Op het niveau van de parlementair democratische opinie kan dat natuurlijk wel. Vrijheid van meningsuiting toch? Maar daar schiet hier niemand iets mee op. De tegenstelling die je schept, tussen een schijnbaar abstracte opvatting van het Westen en de zogenaamde 'concrete' of 'natuurlijke' fysisch geografische aanduidingen, is een valse oppositie. We zijn allen bekend met de fysisch geografische aanduidingen en voor de meesten onder ons zijn deze concepten helder en concreet. Alsof ze 'natuurlijk' zijn. Deze aanduidingen kennen echter een geschiedenis. Ze zijn niet natuurlijk, maar sociaal-culturele constructies uit de tweede helft van de vorige eeuw. Sterker nog, deze aanduidingen komen voort uit dezelfde discursieve en abstracte wijze van redeneren als de geopolitieke definitie van het Westen. Als men een beetje naslagwerk verricht in de wijze van conceptualisatie van deze aanduidingen, dan komt men zelf tot de conclusie dat er sprake is van een zekere mate aan abstractie. Deze conceptualisaties komen allen voort uit denkprocessen en denken is niet concreet, maar abstract van aard. Dat men de fysisch geografische duidingen als natuurlijk of concreet ervaart is simpelweg te wijten aan een gebrek aan 'denken'. Zolang men niet nadenkt over zulke zaken, dan behouden deze hun illusionair natuurlijk overkomen. Maar goed, dat is gezien vanuit de filosofie. Vanuit de antropologie zijn overigens ook andere non-discursieve manieren bekend van waaruit men met 'doxa' kunt breken, zoals trance-reizen en possession rituals.

Bovenstaande problematiek in je beargumentatie hangt nauw samen met je verwijzing naar het 'existentialistische'. Sorry, maar hier zullen we tevens in de abstractie moeten gaan. Laat we beginnen met Heidegger en Karl Jaspers.  Twee existentialisten. Heidegger maakte een onderscheid tussen een authentiek Dasein en een inauthentiek Dasein, waarbij Dasein verwijst naar de existentiële conditie van de mens als een zijnde-in-de-wereld. Oftewel, de existentiële conditie van de mens is dat deze in de wereld leeft. Volgens Karl Jaspers is een authentiek Dasein, dat hij overigens 'Existenz' noemt, een modus van bestaan waarbij men het oneindige als de oorsprong van het menselijk bestaan tegemoet treed en deze in diens leven integreert. Existenz ligt niet voor de hand. Deze moet men actualiseren. Iemand die diens Existenz heeft geactualiseerd is een mens die breekt met het alledaagse en nieuwe mogelijkheden van bestaan creëert. Een inauthentiek Dasein daarentegen is een modus van bestaan waarbij men opgaat in het alledaagse en de consensus van de grijze massa omarmt.  In deze modus van bestaan doet en denkt men zoals 'zij' (Bourdieu' orthodoxy) dat doen. Een dergelijk menstype noemt Heidegger 'Das Man'.  Vanuit Nietzsche gezien is Das Man, die alles accepteert of aanneemt,  een ezel die op alles 'ieh-ja ieh-ja' zegt. Een inauthentiek Dasein is een bestaanswijze waarbij men diens rug heeft gekeerd tot de oneindigheid van de kosmos en zich uitsluitend tot het sociale beperkt. Peter Sloterdijk zou deze levenshouding als 'cynisch' aanduiden, dat hij definieert als een 'verlicht vals bewustzijn'. Een cynische levenshouding houdt in dat men vanuit de Verlichting gezien wel degelijk op een kritische wijze bewust is van de beperkingen van de sociaal-culturele situatie waarin men verkeerd, maar dat men zich uit dwang der dingen en uit zelfbehoud alsnog hieraan overgeeft. En zoals jij schrijft ben je wel degelijk bewust van de beperkingen van je opvattingen. Ook Sloterdijk ziet het door hem gedefinieerde cynisme als een houding dat zich afwend van het leven zelf. De modus van bestaan die jij proponeert, namelijk een existentiële conditionering waarbij men de dingen moet accepteren zoals deze  "natuurlijkerwijs"overkomen, is niets anders dan een inauthentiek Dasein. Dat jij de realiteit vanuit zo'n bestaanswijze tegemoet wil treden is enkel en alleen jou keuze. Een dergelijke bestaanswijze is echter niet zo natuurlijk of vanzelfsprekend zoals het door jou gehanteerde 'existentialistische' in eerste instantie de indruk kan scheppen.

8

Heidense wetenswaardigheden / Re: Sjamanisme.

« Gepost op: augustus 12, 2014, 11:26:30 pm »

Mark, maak je geen zorgen. Het is aan ieder zijn/haar eigen keuze om proposities wetenschappelijk te onderbouwen. Maar ik schrijf hier niet enkel voor jou. Sommigen hechten hier wel waarde aan. Voor het geval wetenschapsfilosofie en de wetenschappelijke methodologie niet je sterkste kanten zijn..wetenschappelijk onderbouwen doe je dus aan de hand van wetenschappelijke literatuur. Nu kan men, zoals in jou geval, stellen dat het allemaal maar louter meningen zijn, dat alles relatief is, dat er geen waarheden bestaan..maar dat een natuurkundige/wetenschapper dat daadwerkelijk denkt kun je niemand hier wijs maken. Nogmaals, je zult met een sterker argument moeten komen. Dat mijn verhaal louter een mening is, is niet echt een tegenargument. Maar ik ga nu niet een wetenschapsfilosofische discussie met je beginnen.

Dat begrijp ik, ik heb zelf ook academische teksten moeten produceren maar citeren doe ik het liefst naar bronnen met relatief harde meetresultaten in plaats van naar bronnen waarin meningen worden gepresenteerd. Je citaten zijn doorregen met subjectieve interpretaties, bijvoorbeeld een zinsnede als "Asia and Africa were not considered barbaric although neither
were they considered wholly human" of "At that time, there was no relevant concept of what would later be considered Europe", daar kan ik ook tegen zeggen: kom met bewijzen. Het staat er genoemd, meer niet. At that time? Jaja..... 

Daarin zullen we misschien wel altijd in verschillen. Jij bent een exacte wetenschapper. Ik een sociale wetenschapper. Dat moet je niet vergeten. Vanuit de antropologie zijn jou relatief harde feiten bijvoorbeeld niet zo hard als jij zou willen geloven, maar sociaal-culturele constructies. De natuur, zal maar zeggen, die jij onderzoekt is voor de sociale wetenschapper geen werkelijkheid daarbuiten, maar een sociaal-culturele constructie. Voor een exacte wetenschapper is een dergelijke veronderstelling wellicht subjectief en niet hard genoeg. De sociale wetenschapper ziet het exact andersom. In de jaren '80 en '90 is hier nog een heel gedoe over geweest. De science wars noemde men dat. Er ontstond toentertijd een nieuwe branche in de sociale wetenschappen 'science studies' genaamd. Wetenschapsantropologie valt daar o.a. onder. Voor meer informatie zie Bruno Latour en zijn werken als science in action.

De zinsnede waar je trouwens naar verwijst werd wel degelijk onderbouwd. Dat heb ik weggelaten. Ik ga niet alle verwijzingen enzovoorts toevoegen. Dat zou pas gekkenwerk zijn. Je zult zelf  het artikel moeten lezen als je verwijzingen wilt hebben. De bron die overigens werd gebruikt was een werk van Aristotle waarin de polis als het centrum van de wereld wordt genoemd. Ga nu niet beginnen dat het enkel een mening van Aristotle was die er verder niet toe doet en niet bewijst dat hetzelfde perspectief voor alle Grieken gold. Toevallig weet ik dat er nog wel meer historische bronnen zijn die daarna verwijzen. Maar dat is een andere discussie.

Dat geldt voor iedereen in die zin, je kunt je immers niet in de positie van een willekeurig ander persoon verplaatsen: diegene daadwerkelijk zijn, je bent namelijk jezelf. Ik ben wellicht eurocentrisch, ik ben namelijk een Europeaan, uit Europa. Een Japanner is een Aziaat, ook vanuit zijn eigen perspectief: hij komt namelijk uit Japan en dat maakt behoorlijk veel uit. Jij stelt dat het bijkans een Westerling is, dat is gewoon kul: andere taal, ander schrift, andere godsdienstige tradities, (veelal) ander voedsel, andere zeden, enzovoort. Ik ben misschien Westers maar ben nog wel in staat zaken uit elkaar houden.

Je vat het Westen nogal zeer strikt op. Hetzelfde voor eurocentrisme. Over het vergroten van een begripsruimte gesproken, hoe banaal kun je wel iets niet opvatten? Het Westen beperkt zich niet tot Europa. Het Westen is een term voor een geopolitieke eenheid waar onder andere West-Europa, de Verenigde Staten, Australië EN Japan onder valt. Sociaal wetenschappelijk gezien is dit een feit. Niet hard genoeg voor jou? Dat is dan jou probleem (in dit geval als exacte wetenschapper). Om de rollen eens om te draaien, als ik je nu zou zeggen de wereld daadwerkelijk plat is, zul jij waarschijnlijk zeggen ik geloven mag wat ik wil, ondanks  dat ik dan alsnog (exact wetenschappelijk gezien) een "naive" en beperkte werkelijkheidsvoorstelling heb. En wat is het probleem nu eigenlijk? Het Westen is nu gewoon wat culturen rijker. Om maar te zwijgen van hoe rijk het aan culturen voorheen de koloniale expansie was. En ja sommige culturele gebruiken zijn absoluut niet-Westers in Japan. Hetzelfde voor allerlei culturen en culturele ditjes en datjes binnenin de grenzen van wat men 'nu' Europa noemt. Maar daar gaat het niet om. Begrippen als het Westen, Modernisme enzovoorts verwijzen naar geheel iets anders. Volgens mij heb ik het reeds gedefinieerd in een ander draadje op dit forum.

Wat Eurocentrisme betreft...dat komt er niet zozeer neer waar je woont of wat je gebruiken zijn. Je bent niet per definitie eurocentrisch als je in Europa woont. Je mag van mij best je eigen draai aan het concept geven, maar laten we het onderscheiden van wat het in de sociale wetenschappen betekent.

Niks met windrichtingen te maken? Dat is echt larie, zo kan cultuur behoorlijk afhankelijk zijn van de beschikbare natuurlijke hulpbronnen en van het plaatselijk klimaat en het landschap. Je gaat niet over tot het schilderen van een berglandschap als je niet weet dat bergen bestaan, je verzint geen sushi als je nog nooit rijst gezien hebt, enzovoorts.

Hopelijk ga je de boel nu niet reduceren naar het habitat. Dat doet men zowat 60 jaar al niet meer in de sociale wetenschappen. Men heeft er zo zijn redenen voor. Dit wilt niet zeggen dat het habitat totaal geen invloed heeft. Dat heeft wel, maar cultuur is meer dan alleen dat. Bijv. de Verenigde Staten. Zijn de culturen daar minder Westers omdat ze dat daar sprake is van een geheel ander netwerk aan eenheden? Nogmaals, het Westen verwijst niet zozeer naar de locatie. Je mist hier nogal het punt.

Het feit dat je een woord als 'pikken' gebruikt toont wat mij betreft alleen aan dat je niet het niet van me aan wil nemen. Je kunt ook over gaan tot een term als "indirecte wetenschappelijk-culturele wisselwerking", dat is namelijk wat er daadwerkelijk gebeurde. Het mag toch duidelijk zijn dat jij met het dragen van een spijkerbroek wel Amerikaanse culturele invloeden kent. Ik zou dan kunnen stellen dat je mode-technisch gesproken inderdaad wat Amerikaanser bent geworden, niet volledig natuurlijk maar een klein gedeelte van jouw multi-culturele palet is dat weldegelijk. Maakt dit dan dat jij een goed gefundeerde mening hebt over Amerika in zijn totaliteit? Waarschijnlijk niet, maar wel over spijkerbroeken en dus is voor wat betreft dát stukje Amerikaanse cultuur jouw mening niet minder waard dan die van een echte Yank (behalve als die laatste geen spijkerbroeken draagt).

Het feit dat ik het woord pikken gebruik toont eigenlijk iets anders aan. Namelijk een geheel ander sociaal wetenschappelijk paradigma. De ideeën die je hierboven koestert vooronderstellen wat men een normatieve en essentialistische visie van cultuur noemt. Eigenlijk best oudjes in de sociale wetenschappen. Zoiets als 'de-wereld-is-plat-theorie'. Ik zou je nu best allerlei tegenargumenten willen geven, maar dan in een ander draadje graag. De meerwaarde voor een heidens platform? Ik ben al aanverwante theorieën op zowel dit als op het NH forum tegengekomen in relatie tot de verwantschap tussen steen-, koper-, bron- en ijzertijdculturen. Het betreft meestal om theorieën die qua oorsprong teruggaan tot populaire rascistische wetenschappelijke ideeën uit de negentiende en begin twintigste eeuw. Het mening gehalte? Dat hangt ervan af hoe je mening definieert.

Wat het laatste gedeelte van je reactie betreft, overigens nog steeds interessant, daar reageer ik binnenkort op.

9

Heidense wetenswaardigheden / Re: Sjamanisme.

« Gepost op: augustus 12, 2014, 06:38:22 pm »

Hier heb je het dus echt aan het verkeerde eind. Wat de agnostiek an sich betreft zal ik je gelijk moeten geven. Maar daar ging het niet om. Wat ik bedoel is de combinatie van zowel secularisatie als agnostiek. Niet alles wat agnostisch is, is Westers/Modern. Secularisatie, Westerse/Moderne uitvinding, gaat echter gepaard met agnostiek. Je zult daarnaast met een ander voorbeeld moeten komen dan Japan. Japan wordt namelijk toegerekend tot wat men onder de Westerse wereld verstaat. Wat is nu eigenlijk het Westen?

Ik hoop niet dat je het erg vind dat ik niet met je meedoe in het uitputtend citeren uit schrijfselen van anderen, dat leid echt nergens toe anders dan dat we dan weten wat de combinatiemening van een groep anderen is. Japan ligt nog altijd in het zeer verre Oosten, net als Maleisië of Korea (had ik ook als voorbeeld kunnen nemen maar dat is voor mij persoonlijk wat minder opportuun). Jij vind kennelijk iets anders, helder, maar meer ook niet.

Mark, maak je geen zorgen. Het is aan ieder zijn/haar eigen keuze om proposities wetenschappelijk te onderbouwen. Maar ik schrijf hier niet enkel voor jou. Sommigen hechten hier wel waarde aan. Voor het geval wetenschapsfilosofie en de wetenschappelijke methodologie niet je sterkste kanten zijn..wetenschappelijk onderbouwen doe je dus aan de hand van wetenschappelijke literatuur. Nu kan men, zoals in jou geval, stellen dat het allemaal maar louter meningen zijn, dat alles relatief is, dat er geen waarheden bestaan..maar dat een natuurkundige/wetenschapper dat daadwerkelijk denkt kun je niemand hier wijs maken. Nogmaals, je zult met een sterker argument moeten komen. Dat mijn verhaal louter een mening is, is niet echt een tegenargument. Maar ik ga nu niet een wetenschapsfilosofische discussie met je beginnen.

Wat je Japan verhaal betreft, dat is dus een goed voorbeeld van een naïve werkelijkheidsvoorstelling. Voor iemand wonend in Nederland is Japan, vanuit een bepaalde hoek (letterlijk en figuurlijk) gezien, gelegen in het verre verre Oosten. Maar het is nogal een zeer eurocentrische visie. Het zegt meer iets over jou perspectief, dan over hoe het in werkelijkheid zit. En wat onder andere over jou perspectief verteld kan worden, afgezien van het feit dat het eurocentrisch is, is dat je niet veel waarde hecht aan geschiedenis, politiek en aanverwante sociaal wetenschappelijke zaken. Maar het kan  ook een kwestie van een gebrek aan kennis zijn. Maar ergens in je bericht geef je dat zelf ook toe. Ik onderlijn het nog maar eens even. Het Westen heeft niks met de windrichtingen te maken..maar ik ben er onderhand wel klaar mee om dit aan te halen. Het punt is al gemaakt. Of jij het nu wilt inzien of niet. Nogmaals, dat is jou keuze. Niet zozeer een kwestie van meningen, maar van Dasein.

Ik had gehoopt dat mijn Japan-voorbeeld dit wel voldoende illustreert, kennelijk niet genoeg of je wil het niet geloven (wat natuurlijk mag).

Het is niet dat ik het niet wil geloven. Het is wetenschappelijk gezien gewoonweg niet overtuigend genoeg. Sterker nog, je onderbouwt in principe mijn verhaal. Namelijk dat het Westen hier en daar kennis uit andere culturen pikt. Maakt dat het Westen minder Westers? Nee niet echt. Het feit dat ik een jeans draag maakt van mij niet een Amerikaan.

We zijn al teveel van het eigenlijke onderwerp afgeweken. Meningen, aldus Plato, zijn gegrond in de door de zintuigen waar te nemen materiële wereld. Ze zijn gefundeerd in een wereld in flux. Ergens reflecteren meningen de wereld in beweging. Meningen veranderen. Een mening is een kwestie van perspectief. Een manier om aan de mening te ontsnappen is door onze aandacht te verschuiven van de materiële wereld, naar de metafysische onderlagen daarvan. In jou ontologie daarentegen biedt wiskunde blijkbaar een sleutel tot de werkelijkheid. Maar over wat voor een soort werkelijkheid spreken we hier? Gewoonweg de fysieke realiteit? En wat voor consequenties heeft dit voor de heiden? Ik bedoel, je punt die je eerder leek te maken is dat we voorbij de microkosmische spiritualiteitservaring moeten grijpen naar de macrokosmos. Betekent dit dat we enkel de waarheid kunnen grijpen dmv de exacte wetenschappen? En betekent dat tevens dat de exacte wetenschapper een soort sjamaan is, maar dan meer dan een "primitieve" sjamaan zou kunnen zijn? Namelijk een sjamaan die verder kan kijken/denken dan diens zogenaamd subjectief ervaringsveld? En hoe zit dat dan met het vereren van de Goden? Hoe gaat dat dan in zijn werk? In andere woorden, wat is de praktische zijde van de door jou geproponeerde ontologie?

10

Heidense wetenswaardigheden / Re: Sjamanisme.

« Gepost op: augustus 10, 2014, 01:54:34 pm »

Secularisatie en agnostiek zijn niet per sé Westers, dat vind ik echt te kort door de bocht. Zo kent Japan al lang een brede meer geseculariseerde stroming en vanuit religieus perspectief gezien is iets als Confucianisme ook behoorlijk seculier (ongeacht de zin en onzin daarvan).

Hier heb je het dus echt aan het verkeerde eind. Wat de agnostiek an sich betreft zal ik je gelijk moeten geven. Maar daar ging het niet om. Wat ik bedoel is de combinatie van zowel secularisatie als agnostiek. Niet alles wat agnostisch is, is Westers/Modern. Secularisatie, Westerse/Moderne uitvinding, gaat echter gepaard met agnostiek. Je zult daarnaast met een ander voorbeeld moeten komen dan Japan. Japan wordt namelijk toegerekend tot wat men onder de Westerse wereld verstaat. Wat is nu eigenlijk het Westen? Enrique Dussel, filosoof, somt het volgende op:

On the international frontier, thanks to the theory
of dependence and of unequal development, we are able to dis-
cover a worldwide system whose center is the United States and,
with relative interdependence, Europe, Japan, and Canada. The
rest is oppressed periphery (including even South Africa and Aus-
tralia).


Dit Westen is niet zozeer een Westen in rein geografische termen, maar die politiek-geografische gigant waarvan diens geboorte, als concept, historisch gezien terug te voeren is naar een reeks van specifieke gebeurtenissen die hun hoogtepunt vinden in 1492. Nu kan ik mij goed voorstellen dat er nu een heleboel mensen zullen  denken:

"Hey! dit klopt niet! Wij 'vinden' dat het Westen verder terug gaat dan 1492. Vergeet je misschien niet de Grieken, de Romeinen en maar te zwijgen over de Germanen, Kelten, Vikingen blablabla"

Even ter herinnering. Het Westen zoals ik het gebruik en zoals men het in de humane wetenschappen in het algemeen gebruikt, is niet anders dan een ander woord voor Moderniteit, maar gedacht in politiek-geografische termen. Wat het Westers karakter van de Grieken, de Romeinen etc. betreft, dat is dus een Westers/Moderne mythe. Historisch-wetenschappelijk heeft het geen poot om op te staan. Al het andere, de populaire geschiedkunde, is scientisme. Oftewel bijgeloof. De oorsprong van het idee van bijvoorbeeld de Griekse en Romeinse bijdrage aan ons denken ligt in de late 18de eeuw. Dussel schrijft in zijn essay Europe, Modernity and Eurocentrism:

Let me begin by underlining the change in meaning of the concept of “Europe.” This semantic slippage
has generally been overlooked, making it difficult to address this issue in a productive manner.
First, the mythological Europa was the daughter of a Phoenician king and thus was Semitic.1 This Europe that comes from the Orient bears little resemblance to the “definitive” Europe (the modern Europe); one should not mistake Greece with the future Europe. This future Europe was situated north of Macedonia and north of Magna Graecia in Italy. The future Europe was the home of everything that was considered barbaric (thus, in later times, Europe eventually usurped a name that did not belong to it). The classical Greeks were well aware that both Asia (the area that would later become a province in the Roman Empire and which corresponded to contemporaryTurkey)and Africa (Egypt) were home to the most developed cultures. Asia and Africa were not considered barbaric, although neither
were they considered wholly human. What became modern Europe lay beyond Greece’s horizon and therefore could not in any way coincide with the originary Greece. Modern Europe, situated to the north and west of Greece, was simply considered the uncivilized, the nonpolitical, the nonhuman. By stating this I am trying to emphasize that the unilineal diachrony Greece-Rome-Europe is an ideological construct that can be traced back
to late-eighteenth-century German romanticism. Therefore, the single line of development Greece-Rome-Europe is a conceptual by-product of the Eurocentric “Aryan model.”

Neem als voorbeeld Aristotle. Westers toch?

Second, the West consisted of the territories of the Roman Empire that spoke Latin (the eastern border of which was the area between presentday Croatia and Serbia) and thus included the north of Africa. TheWest was opposed to the East, the Greek Empire, which spoke Greek. The East consisted of Greece and Asia (the Anatolia province), the Hellenist kingdoms that reached the banks of the River Indus, and the Ptolemaic Nile. At that time, there was no relevant concept of what would later be considered Europe.Third, beginning in the seventh century, Constantinople (the eastern Roman Empire) confronted the steadily growing Arab Muslim world. Here one should not forget that from that point on the classical Greek world—the one traditionally associated with Aristotle—was as much Arab Muslim as Byzantine Christian. Fourth, the Medieval Latin European world confronted the Turkish Muslim world. Again, Aristotle was a philosopher considered to belong more to the Arab than the Christian world. Running against the grain of tradition and at the risk of condemnation, Abelard, Albertus Magnus, and Thomas Aquinas drew upon Aristotle’s thoughts. Indeed, Aristotle’s writings on metaphysics and logic were studied in Baghdad well before
they were translated into Latin in Muslim Spain; then, from Toledo, they arrived in Paris by the end of the twelfth century.

Hoe komt het dan in godsnaam dat we denken dat Aristotle Westers is? In een note schrijft Dussel:

One of the merits of Bernal’s hypothesis (1987, 189–280) is to show the importance of the movement started by Friedrich Schlegel in the 1803 Ueber die Sprache und Weisheit der Indier, which allowed Prussian “ideology” to directly unify classical Greek culture with German culture by linking India, Indo-Europe, and the decadence of Egypt’s centrality (Egypt being, for the Greeks, the origin of Greek culture and philosophy from Herodotus, Plato, and Aristotle until the eighteenth century). This move gave birth to an “Aryan,” racist thinking
which promoted the invention of the histories of philosophy. These histories relate Greece andRometo the Middle Ages and then directly to Descartes and Kant, all without mediation. Rudolf Pfeiffer (1976, 170) writes: “A break was
made with the Latin tradition of humanism and an entirely new humanism, a true new Hellenism, grew up.Winckelmann was the initiator, Goethe the consummator,Wilhelm von Humboldt, in his linguistic, historical and educational writings, the theorist. Finally, Humboldt’s ideas were given practical effect when he became Prussian Minister of Education and founded the new university of Berlin and the new humanistic Gymnasium.” This sequence
must be thoroughly revised in a context immune to both Hellenocentrism and Eurocentrism.

Veel mensen zullen dit echter niet accepteren. Maar goed, ieder hun (bij-)geloof niet?

Waar het om gaat is dat in 1492, met de kolonisatie van Andalusië, een punt ontstond van waaruit als het ware zowel de geschiedenis, het heden als de toekomst een nieuwe betekenis kon krijgen. Tot die tijd was "Europa" de periferie van de Islamitische wereld. De kolonisatie van Andalusië diende als een model voor de post-Islamitische expansie van Europa. Het Westen, Europa of het Moderne werd geboren op het moment dat de "Europese" mogendheden een Europa definieerde aan de hand van de gekoloniseerde Ander, de koloniale periferieën. Pas vanaf 1492 ontstond een Europa als centrum. Nu komen we aan bij de moderniteit en hoe zij zich verhoudt tot haar grensgebieden van waaruit zij kennis extraheert.

Ik denk dat we er voor moeten waken dat, doordat vandaag de dag culturen zoveel wederzijdse beïnvloeding kennen, nogal éénvormig over kunnen komen of niet echt goed te onderscheiden zijn, we niet moeten denken dat alles Westers ìs. Het feit dat sommige zaken hier hetzelfde zijn als ginder wil niet zeggen dat 'de Westerling' alles bedacht heeft.

De Westerling/Modernist heeft inderdaad niet alles bedacht. Dat hoor je mij ook niet zeggen. Het Westen/Modernisme extraheert echter wel allerlei goed uit haar grensgebieden en herschikt deze in haar systeem. Een kwestie van ontologie als een gesloten systeem. Al datgene wat in het systeem wordt opgenomen krijgt een voor dat systeem werkende betekenis. De originele betekenis gaat daarbij verloren. Dit proces is duidelijk aanwezig in het kapitalisme. Het kapitalisme, aldus Deleuze & Guattari in Anti-Oedipus, 'deterritorialiseert' eenheden en reterritorialiseert het in haar eigen systeem.

Al die verschillende goederen, 'commodities', is van allerlei aard. Grondstoffen, kennis, mensen, voorwerpen etc. etc. Het Westen/Moderniteit is inderdaad niet afgesloten van Anderen. Maar de Ander diens radicale Andersheid waarmee het aan het systeem van het Westen dreigt te ontsnappen, wordt niet erkend. Het vormt een gevaar voor het Westen als systeem. Dus ontdoen ze de Ander van diens radicale Andersheid door deze Ander een nieuwe betekenis te geven. Als dat niet lukt, dan vegen we de Ander wel van de aardbodem af. Genocide en slavernij zijn/waren één van de vele methoden die worden/werden ingezet om dit te kunnen bereiken. Maak ik het nu erger dan dat is? De 'epistemocide' van een Ander diens ontologie en epistemologie is niet hetzelfde als systematische verkrachtingen, massamoorden en dergelijke, maar vormt daar wel een onderdeel van. Joint effort of cultures...als in de verkrachting van de gekoloniseerde in alle mogelijke dimensies als onderdeel van een fokprogramma? Ik ben hier niet aan het overdrijven. Als we even alle geschiedenis bullshit van de basisschool, middelbare school en al die crappy pseudo-historische documentaires van tv vergeten dan verschijnt een geheel minder romantisch beeld van datgene wat wij de Westerse civilisatie noemen. Maar zo'n proces van bewustwording is complexer dan dat het lijkt. Dit is geen oproep om met zijn allen academischer te denken. De academie biedt geen garantie voor een dergelijke bewustwording. Alleen al de Nederlandse archeologie, waar ik oorspronkelijk vandaan kom, opereert nog steeds volgens een koloniaal/modernistische programma en hetzelfde geldt voor een groot deel van de antropologie. Ik kan niet in detail spreken over hoe het zit met de exacte wetenschappen. Ik weet wel dat hier onderzoek naar wordt gedaan. Dan moet je zoeken in de richting van Bruno Latour. https://www.dukeupress.edu/On-the-Modern-Cult-of-the-Factish-Gods/

Ik ga nu een paar mensen op hun tenen trappen. De modernisatie, secularisatie, reterritorialisatie van al datgene uit politiek-geografische en historische "grensgebieden" geldt tevens voor veel tradities die van oorsprong heidens-religieus zouden moeten zijn. Bijvoorbeeld sinterklaas, de kerstboom, pasen...Het grote grut van Nederland voert deze tradities niet uit als iets heidens-religieuze, noch de oorspronkelijke heidens-religieuze variant, maar verre reflecties daarvan. Het zijn niets anders dan simulacra. Hier is niks heidens meer aan. Ook niet op onbewuste wijze. Een kind (en nee, geen neo-paganistisch kind) dat sinterklaas viert is niet onbewust, stiekem een heiden. Een analogie. De colour run. Zijn al die rennende en zich met kleren besmerende kaaskoppen onbewust Hindoes? Arboreaal en essentialistisch gezien zijn ze ergens wel degelijk hinduïstisch. Maar essenties zijn niet van deze wereld. Vraag maar aan Plato.

Het is niet veel anders met de Wiskundige grondstoffen van de exacte wetenschappen die je tot nu toe hebt opgesomd. Ik bedoel, in hoeverre zijn die wiskundige tradities in de exacte wetenschappen nog hetzelfde? Of doet dat er niet aan toe en komt het allemaal neer op een joint effort of civilizations dat streeft naar progressie door het creëren van een soort synthese? Progressie...tss...weer zo'n Moderne uitvinding.

Exacte wetenschap is lang zo koloniaal niet als bijvoorbeeld antropologie doordat het object in mindere mate aan de cultuur onderhevig is, je kunt het wel vanuit verschillende culturele achtergronden bekijken maar dat is juist een voordeel

Dat de exacte wetenschap minder aan cultuur onderhevig zou zijn, is een sociaal-culturele constructie. Ik zou zeggen, doe eens een poging om dit te demonstreren, beargumenteren. In elk geval, dit is nu exact de houding zoals ik deze mijn vorig bericht had omschreven. Het Modernisme zal altijd op een één of andere wijze proberen om diens realiteitsbesef te proponeren als iets dat niet of nauwelijks aan cultuur onderhevig is. Onder andere Bruno Latour heeft daar een apart onderzoeksveld van gemaakt. Wetenschapsantropologie noemt men deze. Google maar eens naar 'actor-network-theory', 'science in action' en 'we have never been modern'.

11

Heidense wetenswaardigheden / Re: Sjamanisme.

« Gepost op: augustus 08, 2014, 10:15:58 pm »

Hou je er trouwens wel rekening mee dat de epistemologische 'kerngedachte' van mijn manier van redeneren geschiedkundig gezien net zo goed Chinees (Yî Kîng), Vedisch of Arabisch (beide kosmologisch- mathematisch) te noemen is als Westers. Exacte wetenschap is nu niet bepaald een zuiver westerse uitvinding maar meer een soort joint effort of cultures, dit tot op de dag van vandaag.

Kwantitatief gezien is de exacte wetenschap inderdaad geen zuiver Westerse uitvinding. Maar kwalitatief beschouwt, dat is gezien de secularisatie en de agnostische interpretaties van de door jou opgesomde tradities, culminerend tot datgene wat men nu de exacte wetenschap noemt, is het enkel en alleen Westers/(Post-)Modernistisch.

12

Heidense wetenswaardigheden / Re: Sjamanisme.

« Gepost op: augustus 08, 2014, 08:11:35 pm »

Metalen Mark, dat mag jij inderdaad vinden. In Mongolië ervaart men het echter anders. Bij de Duxa bijvoorbeeld, voor wie Tenger de grootste voorstelbare kracht is als zowel omnipresent als transcendent, is er sprake van een spirituele realiteit verscholen achter een op de voorgrond tredende fysieke realiteit. Ik ben het met je eens dat 'symbool' in deze context te beperkt is, tenminste zodra het begrip in een allegorische wijze wordt opgevat. Een icoon, dat anagogisch refereert, is wellicht een betere optie in een ontologie waarbij gebeurtenissen in de fysieke realiteit refereren naar fenomenen op een spiritueel vlak.

Ik wil nog wel even een opmerking over maken omdat er vanuit syncretisch oogpunt nog wel iets aan te vullen is. Ik denk oprecht dat de Altaïsche sjamanen uit het verleden zich met geen mogelijkheid hebben voor kunnen stellen hoe groot het universum is, de eerste schreden van hun cultuur in de kosmologie (let op: niet in de astrologie) is ten tijde van Tamerlane geweest die in Samarkand een observatorium en een soort universiteit heeft laten neerzetten. De veronderstelde almacht van Tengri mag door eenieder altijd groter verondersteld worden dan de afmeting van de kosmos maar dat blijft dan binnen het microkosmische domein van de spiritualiteitsbeleving hangen; de macrokosmische externe werkelijkheid wordt mijns inziens in zulke beschrijvingswijzen wel een beetje ondergeschoven. Ik streef persoonlijk altijd naar een koppeling met concrete, fysieke zaken: dat is waar we het in ons leven immers mee te stellen hebben. Om het maar even op een simpele manier te brengen: nadenken, redeneren en filosoferen wordt behoorlijk moeizaam zonder de inname van voedingsmiddelen.

Sorry voor de late reactie. Ik heb het nogal druk de laatste tijd. Vakantie, het schrijven van essays etc.

Je syncretische invalshoek is zeer interessant. Met name je uitermate materialistische twist van de hermetische mantra 'as above, so below'. Een nogal zware op de ratio leunende inspanning lijkt mij.  Als ik het goed begrijp is de spirituele dimensie in je denken 'immanent' aan de materie of het fysieke. Dit doet sterk denken aan Spinoza zijn atheïstische en seculiere conceptualisatie van God die hij ontdeed van diens transcendente positie en immanent aan de 'natuur' of fysieke kosmos plaatste. Juist vanwege het gegeven dat je gedachten zowat op één lijn staan met de neo-materialistische tendensen in de hedendaagse filosofie, zoals in de materialistische lezingen van het werk van Deleuze, ontkom je niet aan een kritiek uit een meer metafysische en/of esoterische hoek.

Om alvast aan de retoriek van jouw vooronderstelde dualistische ontologie te ontkomen, lijkt het mij verstandig om de werking daarvan alvast te bespreken. In de dualistische ontologie van het Westen bestaat er enkel één realiteit waarvan meerdere sociaal-cultureel bepaalde interpretaties van bestaan. Het Westen, in de Modernistische zin, heeft altijd liggen claimen dat diens perceptie van de realiteit de meest natuurgetrouwe is. Haar perceptie zou zelfs het minst gedetermineerd zijn door een sociaal-culturele invulling. Cultuur? Nee, daar doen alleen de wilden aan! Uiterst strategisch, want elke bestaansopvatting die van die van het Westen afwijkt wordt als een epistemologie, een wereldbeschouwing bestempeld. Dus als ik je nu zou vertellen dat er andere ontologieën bestaan die in contrast staan tot je fysiek geïnspireerde conceptualisaties van de realiteit, dan zou het mij niet verrassen als je deze net zoals die van de Altaïsche sjamanen in de hoek zou smijten van een nogal op Kantiaanse wijze geformuleerde microkosmos. Wat nu als de rollen werden omgedraaid?

Platonisch en Neo-platonisch geïnspireerde ontologieën zouden jouw op de fysieke realiteit geïnspireerde spiritualiteit afschrijven als zijnde conceptualisaties die enkel steunen op een discursieve, analytische en van concepten afhankelijke 'modus van begrijpen'. Een dergelijke modus van begrijpen (modi intelligendi) zou vanuit deze ontologieën gezien, gegrond zijn in wat men een inauthentiek Dasein zou kunnen noemen. Inauthentiek omdat een dergelijke modus van bestaan (modi essendi) niet in eenklank is met een realiteit die niet materieel-fysiek van aard is, maar spiritueel waarbij de materie immanent aan het spirituele is. Maar hoe zit dat dan als men enkel het materiële ziet? Waar exact is dan die zogenaamde spirituele dimensie? De weltanschauung (let op: niet hetzelfde als wereldbeschouwing) die ten grondslag ligt aan dergelijke vragen is verankerd in een inauthentiek Dasein, oftewel een modus van bestaan met oogkleppen op. Vanuit 'onder andere' Platonisch en Neo-platonisch geïnspireerde ontologieën bestaan wel degelijk manieren van perceptie/begrijpen die de spirituele dimensie kan betrachten. Zulke modi intelligendi kennen echter geheel andere ontologische voorwaarden (Dasein) dan die van een "uitsluitend rationeel denkende mens". Bijvoorbeeld de modi essendi die aansluiten aan dat van een Gnosis waarbij het subject in diens perceptie participeert in het te kennen/begrijpen fenomeen. In principe gaat het hierbij om een uitermate anti-Kantiaanse wijze van begrijpen omdat een dergelijk subject het voor Kant onmogelijke weet te realiseren. Namelijk het waarnemen van de noumenale werkelijkheid. Dit in tegenstelling tot een discursieve wijze van begrijpen waarbij een ego cogito alles behalve participeert in het voor dit wetend subject te kennen fenomeen.

Laten we bijvoorbeeld kijken naar jouw "micro-kosmische domein van de spiritualiteitsbeleving". In de ontologie van Mulla Sadra, geïnspireerd op o.a. Plato en allerlei Neo-Platonische filosofen, sluit de spiritualiteitsbeleving direct aan wat we vanuit jou gezien de macro-kosmos zouden kunnen noemen. Eigenlijk is de tegenstelling nogal misleidend. Met name voor individuen in een samenleving die alles in dualistische termen opvat zoals deze vanuit het koloniaal-modernisme werden gedefinieerd De spiritualiteitsbeleving van Mulla Sadra, wat hij een 'knowledge by presence' noemt, heeft direct toegang tot de noumenale werkelijkheid. Het omzeilt de in de ratio en zintuigen verankerde vormen van perceptie/begrijpen en penetreert rechtstreeks in die dimensies waar Plato zijn archetypen resideren waar de bestaanden in de materiële wereld enkel schaduwen van zijn. Waar ik eigenlijk naartoe wil is dat vanuit o.a. Mulla Sadra jou fysiek geïnspireerde realiteitsopvatting niet op de spiritueel-ontologische onderlagen van de realiteit steunt, maar op het rein ontische. Vanuit een bovenstaande ontologie doet het er totaal niet aan toe in hoeverre de Altaïsche sjamanen wisten hoe groot de fysieke kosmos wel niet zou moeten zijn. Het zou dan de spirituele fundatie van de door ons ervaren materiële werkelijkheid zijn die op de voorgrond zou staan. Daar heeft men geen observatorium voor nodig, maar een sjamaan!

Net zoals de niet-Westerling vanuit de dualistische ontologie van het Westen altijd ongelijk zal krijgen, zo krijgt de discursieve, analytische en rationele denker altijd ongelijk in ontologieën zoals die van Mulla Sadra. Wie heeft er nu gelijk?

13

Heidense wetenswaardigheden / Re: Sjamanisme.

« Gepost op: juli 14, 2014, 08:42:07 pm »

Zonnewolf, ik vind de kosmos geen 'symbool', dat is me in ontologische zin een iets te beperkte duiding. Wellicht dat de kosmos een avatar van iets groters of iets externs is maar dat is pure filosofische speculatie.

Metalen Mark, dat mag jij inderdaad vinden. In Mongolië ervaart men het echter anders. Bij de Duxa bijvoorbeeld, voor wie Tenger de grootste voorstelbare kracht is als zowel omnipresent als transcendent, is er sprake van een spirituele realiteit verscholen achter een op de voorgrond tredende fysieke realiteit. Ik ben het met je eens dat 'symbool' in deze context te beperkt is, tenminste zodra het begrip in een allegorische wijze wordt opgevat. Een icoon, dat anagogisch refereert, is wellicht een betere optie in een ontologie waarbij gebeurtenissen in de fysieke realiteit refereren naar fenomenen op een spiritueel vlak.

Bron: Hirsch, E. 1995. ‘Introduction’, in E. Hirsch and M. O’Hanlon (eds), The Anthropology of
Landscape: Perspectives on Place and Space. Oxford: Oxford University Press.

Wat het speculeren betreft, dat is een epistemologische kwestie. Oftewel het hangt af van welke epistemologie je hanteert. Bij Suhrawardi of Mulla Sadra, middeleeuwse filosofen, is er enkel sprake van speculatie betreffende de spirituele werelden zodra deze laatsten worden benaderd aan de hand van abstracte concepten die zich a priori tot het spirituele verhouden. Filosoferen over de spirituele werelden is alleen mogelijk op grond van de mystieke ervaring. In andere woorden, volgens beide filosofen kan concrete kennis over het spirituele alleen a posteriori verworven worden. Waar ik naartoe wil, vertrekkend vanuit beide filosofen, is dat het speculatief gehalte bepaald zal moeten worden aan de hand van de spirituele ervaring. Wat dat laatste betreft, er zijn talloze etnografische verslagen van de inwoners van Mongolië over hoe het spirituele zich in het fysieke manifesteert.

Maar bovenstaande maakt jou opvatting niet minder interessant. Leg eens wat meer uit over hoe zich vanuit jou optiek gezien het spirituele zich verhoudt tot de materiële/fysieke realiteit.

14

Heidense wetenswaardigheden / Re: Sjamanisme.

« Gepost op: juli 11, 2014, 12:22:40 pm »

De term sjamaan/shaman is in een aantal topics al één of meerdere keren voorbij gekomen. Sjamanen zijn, in engere zin, afkomstig uit Siberië en je zou kunnen zeggen dat Amerikaanse medicijnmannen er een post-ijstijd voortzetting van zijn op het andere continent.
De Siberische sjamanen zijn primair toegewijd aan een godheid die (Gök) Tengri genoemd wordt en de lucht/kosmos symboliseert.

De duidelijkste verzameling wetenswaardigheden die ik ben tegengekomen over het onderwerp is te vinden op deze internetsite, ik kan u verzekeren: behoorlijk interessant en lekker gecondenseerd gebracht maar wel in het Engels (alhoewel ik er wel vanuit ga dat u allen daar geen problemen mee heeft).   

Niet de sjamaan komt uit Siberië, maar enkel de term. En Tengri is geen symbool voor de hemel/kosmos, maar deze laatste twee zijn eerder symbolen voor Tengri. Tengri vormt overigens niet tot nauwelijks een onderdeel van de alledaagse verering. Tengri is namelijk 'the one and the many', vergelijkbaar met de Hinduïstische Brahman, en kan vandaar niet direct vereerd worden.

Nog een academisch artikel betreffende de term sjamaan: http://oro.open.ac.uk/21963/2/Animism_rather_than_Shamanism_article.pdf

15

Nieuws / Re: MESOLITHIC SHAMANISTIC METEORITE TALISMAN UNEARTHED

« Gepost op: juli 10, 2014, 10:46:06 pm »

Mesolithicum, altijd leuk! Erg interessante website btw!