Toon bijdragen
Deze sectie stelt je in staat om alle bijdragen van dit lid te bekijken. Je kunt alleen de bijdragen zien waar je op dit moment toegang toe hebt.
Hij is geheel verwijderd ivm een dmca claim. De rest is toeval.
) :Taggen voor/van leden in berichten aangezet. Klein onderhoud aan database en optimalisatie.
Inhakende op het voorgaande: het idee dat bepaalde spirituele, casu quo wetenschappelijke benamingen hetzelfde verbeelden geeft eigenlijk al aan dat die zaken allemaal in zekere mate abstracties zijn. Wetenschappers, een groep waar ikzelf in bepaalde mate ook toe gerekend kan worden, zijn vaak redelijk arrogant in hun stellingnames; die arrogantie wordt voor een flink deel ingegeven door het onderling gebruik van jargon, dat door de buitenwereld niet begrepen wordt (ergo: buitenstaanders worden dan als zijnde 'dom' bestempeld).
Het probleem voor de wetenschapper is ingeval met name dat hij of zijn niet inziet dat Hartle-Hawkings toestand en bijvoorbeeld Hun-Tun per saldo synonieme begrippen zijn, weliswaar met een andere etymologie (wiskunde respectievelijk traditioneel Chinees). De wetenschapper zal de voorkeur geven aan de term die hij eigen is en ziet die als 'overeenkomstig de werkelijkheid' maar in feite is men gewoonweg onderhevig aan 'de kracht van herhaling'!
Indien men op universiteiten stelselmatig vakjargon, waar mogelijk, zou vervangen door synonieme termen uit andere contexti, dan is de implicatie dat menig wetenschapper het idee kan krijgen met iets heel anders bezig te zijn (bijvoorbeeld met Sanskriet in plaats van theoretische biologie). Potentieel is ieder mens gevoelig voor presentatievormen, zal ik maar zeggen.
Over ontwikkelingsniveau valt overigens ook een hoop te zeggen: op het oude Kreta gebruikte men een soort gelbatterijen; Romeinen waren naar verluid op een gegeven moment in staat om succesvol hartoperaties uit te voeren; Vikingen snapten kennelijk trigonometrie en middeleeuwse Arabieren waren ook bepaald niet slecht in wis- en sterrenkunde. Als men dan stelt dat Europese middeleeuwers minder ontwikkeld waren, is dat wellicht geen totale onzin omdat men toentertijd nogal eens geconfronteerd werd met oorlogsvoering (zodat ontwikkeling niet plaatsvond ofwel ongedaan gemaakt werd), toch is voor het uit de grond stampen van een Gothische kathedraal (een typisch middeleeuws bouwwerk) weldegelijk een behoorlijk hoog ontwikkelingsniveau en veel vakkennis nodig.
Tegenstrijdigheden alom, zo lijkt het. Een deel van de paradoxa valt te verklaren uit het feit dat wij nogal eens de neiging hebben om oude staatskundige entiteiten als bijvoorbeeld het Romeinse Rijk of het rijk der Achaemeniden te zien als één coherente moderne natiestaat met één vast kennissysteem, één religie, enzovoort; termen die conceptueel kennelijk besloten liggen in woorden als 'Romeinen', 'Perzen' of 'Indiërs'.
Het probleem doet zich eigenlijk al voor met het gebruik van het woord 'Nederland': bedoelt men het Nederlandsche Koninkrijk, gesticht anno 1813 met het aanvaarden van de soevereiniteit van ons land door Willem Frederik van Oranje-Nassau? Volgens velen markeert echter het onderteecknen van de "Plakkaat van Verlatinghe" in 1581 het startpunt van Nederland, terwijl de eerste de facto onafhankelijke staatkundige entiteit in deze regionen toch echt door (mijn vermeende verre voorouder) Graaf Dirk III "Hieroselymita" voor elkaar is gekregen, dat is na de Slag bij Vlaardingen in 1018! Veel van ons willen ook nog wel eens stellen dat 'we' in 12 v.C. gedeeltelijk zijn geannexeerd door de Romeinen onder Drusus, met andere woorden: de alhier aanwezige Bataven, Tubanten, Kanninefaten, Friezen, Ripuarische Franken, Chamaven, enzovoort waren daarvoor met zijn allen 'Nederland' aan het zijn? Wat ook vreemd is, is dat tijdens de Karolingische 'overheersing' het Oud-Nederlandsche taalgebied zich kennelijk uitstrekte van het zuiden van Jutland tot in Picardië.
Dergelijke zaken kunnen ook gesteld worden over andere gebieden of staatkundige entiteiten, probeer maar eens op coherente wijze het 'startpunt' van Ierland, Zweden of Griekenland aan te duiden.
Het lijkt allemaal nogal af te dwalen van het onderwerp, toch is hier een duidelijk verband: hoe verhoudt zich een woord (het complex aan klanken, schrifttekens, abstracte vormen, enzovoort) dat men gebruikt om een object te om- en beschrijven tot het feitelijke fenomeen? Begrijp je beter wat het 'begin' van het universum is als je het Big Bang of Hartle-Hawkins singulariteit noemt of als je het aanduidt met een Semitisch woord als Bereshit of een Oudnoors woord als Ginnungagap?
Als laatste wil ik nog wel even kwijt dat de term Ginnungagap veeleer gebruikt wordt om de toestand van de kosmos vóór het beginpunt te benoemen, fysisch gesproken eerder die Hartle-Hawkings toestand dan de Oerknal.