Hij is geheel verwijderd ivm een dmca claim.
Tja, gezien het steeds vaker het geval lijkt te zijn dat jan-en-alleman meteen geld wil zien bij iedere scheet die gelaten wordt, mogen we blij zijn met de toegang tot hetgeen wèl beschikbaar is.
Ergens begrijp ik het wel: men wil loon naar werk, anderzijds mag men zich terdege afvragen hoe relevant zaken worden als je ze achter slot en grendel blijft bewaren en de inhoud slechts sporadisch tegen betaling geraadpleegd zal worden. In principe zou je kunnen stellen dat de inhoud voor een aanzienlijk deel in de obscuriteit verdwijnt door het opwerpen van die betalingsbarrières.
Men is in het betaalde geval waarschijnlijk enkele dollartientjes rijker maar vrijwel niemand weet wat er geschreven is, bovendien leunt de inhoud van dergelijke databases veelal sterk op het verleden en zijn het met name erfgenamen en dergelijken die geld willen zien voor
andermans werk (mensen als Benjamin Thorpe, Jan P.M.L. de Vries of H.R. Ellis Davidson gaan hier in ieder geval niet rijk meer van worden).
Het doet me eigenlijk ook een beetje denken aan discussies die ik op de universiteit had, aangaande dergelijke zaken. Veel wetenschappers (en me dunkt kan dit ook voor publicisten in bredere zin gelden) overschatten
a priori de relevantie van hun werk nogal doordat ze er zelf dag en nacht mee bezig zijn, een soort beroepsdeformatie. Die relevantie wordt overigens vaak uitgedrukt in de zogenoemde
Impact factor en dergelijke maten, iets dat de relevantie vaak nòg rooskleuriger voor de dag doet komen. De "impact" telt eigenlijk pas ècht in brede zin als de citaten ook te vinden zijn in de Libelle, HP-De Tijd of de Panorama en niet alleen in het European Physics Journal en dergelijke niche-tijdschriften; men heeft het in de meeste gevallen met name over de "impact" op de eigen sociale groep (
id est de collegae).
Op een gegeven moment krijgt men de resultaten gepubliceerd en komt het geheel in de afgeschermde databases van Elsevier, Wiley-Blackwell, Springer of Oxford University Press te staan. Voorts kan een particulier individu tegen betaling van een paar dollartientjes (afhankelijk van het artikel en de uitgever, zo rond de 30 dertig dollar) zo'n artikel downloaden, iets dat in de meeste gevallen vervolgens wel drie tot vijf keer gebeurt. De aantallen zijn zodanig, simpelweg doordat de algemene maatschappelijke interesse in bijvoorbeeld een zeldzame ondersoort van de
Erica Scoparia nagenoeg nul is; terwijl daar toch
jááááaaren intensieve onderzoeksarbeid in heeft gezeten. Dat laatste komt wellicht overdreven over maar gelooft u mij als ik zeg dat de werkelijkheid soms deerniswekkender is dan je redelijkerwijs zal of kunt vermoeden.
De publicisten in kwestie mogen blij zijn dat universiteiten en dergelijke instellingen op structurele basis die peperdure
all access abonnementen bij hun uitgevers blijven afsluiten.
Met andere woorden: die dmca-claims zullen in veel gevallen het gevolg zijn van het zoeken van spreekwoordelijke spijkers op het evenzo spreekwoordelijke lage water.
Recente berichten
