Dat is echt niet verstandig: zoals ik al stelde kan ikzelf op geschiedkundige gronden zo al een aantal gaten schieten in die adellijke ahnentafels. Een flink deel van edel Nederland (en ook Duitsland) lijkt op een wel erg fantastievolle wijze van het middeleeuwse huis Von Werl uit Westfalen af te stammen; men is daar tuk op omdat, volgens de geschiedkundige bronnen, de daaruit afkomstige Hermann I met de Gerberga van Bourgondië getrouwd was.
Het probleem is een beetje dat men het huis Von Werl vaak op oneigenlijke wijze aan de jarls van Vestfold koppelt en dat de verdere afstamming vaak vol staat met de afkorting 'N.N.', dat is bij vrouwen nog redelijk normaal (omdat men zich vaak van genealogieën in mannelijke lijn bediende en niet van volledige ahnentafels) maar als dat ook bij de mannen in een afstammingstabel gebeurt dan is het geheel niet echt betrouwbaar meer.
Voorts beginnen veel van die tabellen op een veelheid aan verschillende manieren met allerlei Noords-Germaanse goden (en zelfs ook met namen van Trojaanse(!) koningen), we weten echter helemaal niet of die godennamen hun oorsprong wel in feitelijke personen hebben! Mythologie is natuurlijk machtig interessant maar het lijkt me niet gezond om te denken dat je van iets afstamt dat uiteindelijk geantropomorfiseerde, abstracte psychosociale begrippen blijken te zijn. De verscheidene bestaande benamingen voor Wodan-Óðinn en Freyr-Yngvi komen op verschillende manieren in die tabellen terug, zonder dat men erbij stil lijkt te hebben gestaan dat mensen ook naar goden vernoemd kunnen worden; alles op de manier zoals dat tot op de dag van vandaag nog steeds gebeurt. Bijvoorbeeld: ikzelf ken twee mensen die 'Odin' heten waarvan één zijn zoon ook 'Donar' genoemd heeft, ik kan het wel goed met de bedoelde personen vinden maar dat gegeven maakt die mensen nog geen goden. Ik ben zinsneden tegengekomen, in verschillende talen, waarin zonder verdere toelichting simpelweg iets gesteld wordt als: "Werd later als god vereerd." Dergelijke uitspraken zijn mij te kort door de bocht.
Alles leuk en aardig natuurlijk maar zaken moeten wel redelijkerwijs kloppen, als een bepaalde concrete basis van vermeend hoger (koninklijk) gezag ontbreekt en die leemte vervolgens opgevuld wordt met spirituele zaken dan begint één-en-ander mijns inziens behoorlijk naar een soort sociopathie te neigen.