De Germanen en de Democratie

[Asentrouw]

In de Griekse 'ekklesia' werden volksvergaderingen gehouden, die functioneerden als een vroege vorm van participatie-democratie ofwel directe-democratie. Hoewel over het algemeen wordt aangenomen dat de oude Grieken de grondleggers van de democratie waren, kenden de Germaanse volksstammen eenzelfde soort politiek systeem. 

Uit het werk 'Germania' van de Romeinse schrijver Tacitus, kunnen we opmaken dat ook de Germanen een instinctieve drang naar democratie hadden. Hij schrijft dat de Germaanse stammen gebaseerd waren op een democratische vorm van zelfbestuur: alle grote besluitvormingen werden door de gehele gemeenschap besproken tijdens 'het ding' en enkel kleine onbeduidende affaires werden expliciet aan het stamhoofd overgelaten. Het leiderschap binnen het Germaanse stamleven beruste eerder op natuurlijke autoriteit en leiderschap door voorbeeld (bijvoorbeeld door exceptionele moed of wijsheid), dan op de nobele geboorte en de sociale status van haar leiders. Leiders konden ten alle tijden door de gemeenschap afgezet worden als deze incapabel bleken te zijn. In die zin is democratie ook een Noordse traditie.       

Kan iemand mij van bronnen of boeken voorzien die verder op dit onderwerp, te weten 'de politieke organisatie' van de Germanen, in gaan?





   

[Einskaldir]

Valt het één en ander op af te dingen. Tacitus meldt bijvoorbeeld

They choose their kings by birth, their generals for merit.

en

Very noble birth or great services rendered by the father secure for lads the rank of a chief

[Asentrouw]

Maar democratie sluit leiderschap niet uit natuurlijk. En over de rol van de leiders is Tacitus ook erg duidelijk in Germania, deze werden verkozen en afgezet omwille van hun moed en capaciteiten, niet omwille van hun sociale status; het leiderschap bleef ten alle tijden binnen het handbereik van de gemeenschap, in die zin was het een democratisch concept.   

[Kezlar]

Een Ding, zoals onze voorouders kenden, is democratie. In die zin, dat iedereen een gelijkmatige inbreng had en een stamhoofd in principe alleen doorslag gaf bij conflicten die intern bleven haken op een patstelling. 'Onbeduidend' ligt er maar net aan, wellicht waren de kippen van boer Frits wel heel belangrijk voor de cohesie van de sibbe


Hun legerleiders waren voor campagnes aangesteld, en bij slecht functioneren, of iets te goed (ze gingen de pijp uit), danwel het einde van de campagne was het einde oefening meen ik.


Tacitus heeft er veel over beschreven, al neem ik aan dat er hier en daar een ietwat romeins sausje over is gegoten. Wat zeker is, is dat er binnen de Noordse traditie veel samen werd besloten. Niet door enkelingen - dat komt meer uit de zuidelijke hoek, en heeft m.i. meer van doen met christelijke invloeden.