Het ziet er naar uit dat ik hier op een goeie plek zit als ik meer informatie zoek over het heidendom! 
Ik blijf maar nieuwe dingen leren in een korte tijd. Binnenkort maar eens even bijlezen aan al het bron-materiaal.
...
Ik raak nu wel benieuwd naar de Keltische mythen.. deze zijn voor mij altijd enorm obscuur gebleven omdat ik echt niet op goeie bronnen kwam. Toch maar eens gaan uitzoeken wat mijn vriendin er nu van weet. Ze heeft volgens mij vooral de linguistische kant gehad; Oud Welsh.
Je moet zelfs een beetje uitkijken dat je niet 'verzuipt' in de hoeveelheid. Het ene moment denk je dat de geschiedenis ons bijna niets heeft nagelaten, het andere moment voel je je als een tuinman in een compleet door teksten overwoekerde literatuurtuin.
Als je vriendin Oud-Welsh gehad heeft dan heeft ze waarschijnlijk ook wel iets over die Taliesin gehad; toch wel een kernfiguur in de Keltische mythografie.
Gezien veel van deze scholen (ook de scholen binnen het Hindoeisme) dateren tot voor Christus (een jaar of 500), rijst bij mij vooral de vraag op of deze ontwikkeling en vertakking van scholen binnen het Europees heidendom ook bestaan heeft.
...
Ik ben het wel met je eens dat veel van deze metafysica zo goed als stil gestaan heeft de afgelopen 1500 jaar, of geassimileerd is door de heersende Abrahamitische tradities, of verlaten is/verloren gegaan is. De overdracht van metafysische tradities vereist toch een soort.. religieuze elite die zich hierop kan toespitsen. Als dat allemaal in het geheim moet, eeuwenlang, met tussendoor de nodige heksenjachten... Er zijn veel resten overgebleven, ook in Nederland.. maar het is of gekerstend of verworden tot weinig meer dan een ritueel (krachtig in vorm om te blijven bestaan).
Ik zie het een beetje zo: wij kijken vanaf een betrekkelijk grote geografische en culturele afstand naar de zuid-Aziatische, dharmische wereld zodat het ons voorkomt alsof zij een enorm gedifferentieerde, kleurrijke en veelzijdige spirituele wereld kennen en wij totaal niet. Het is echter wel zo dat onze Europese wereld een vrij aardige diversiteit aan oudere religies kent, die in meer of mindere mate aan elkaar vast zitten (zoals de dharmische stromingen dat onderling ook doen). Een kort, incompleet, overzicht van de Europese polytheïstische stromingen: Greco-Romeins, Noords-Germaans, Keltisch, Slavisch, Fins-Oegrisch en Baskisch. Volgens een aantal schrijvers (zoals de negentiende-eeuwer Rydberg) genieten de Europese stromingen een gemeenschappelijke oorsprong; je zou ze dus als een groot organisch samenhangend geheel kunnen opvatten. Als je vervolgens 'uitzoomt' dan zie je dat de variatie eigenlijk best groot is. Het kan zeker zijn dat de dharmische wereld een grotere spirituele variëteit kent maar het is hier weldegelijk minder karig dan het aanvankelijk lijkt. Hetzelfde kan wellicht gesteld worden over de Chinese landstreken en het Nabije Oosten.
Over die metafysische tradities en ontwikkeling: het komt me voor dat in de Middeleeuwen onze Europese voorgangers zich met name met alchemie en allerlei abrahamistische mystiek bezighielden, zoals Kabbalah, en minder met de spirituele achtergrond uit de polytheïstische traditie(s). Anderzijds zijn, juist tijdens de Middeleeuwen, wel een hele berg aan fabels en sprookjes ontstaan waarin vaak een voortzetting van oudere archetypische thema's en motieven aangetroffen kan worden (wellicht moet je daartoe de Aarne-Thompson index eens bekijken). Ikzelf ben ervan overtuigd dat die archetypen wat dieper in het
mens-zijn geworteld zijn en dat deze daardoor eigenlijk altijd weer de kop op zullen steken, dus: of de metafysische verhandelingen nu van abrahamistische of van origineel heidense oorsprong zijn, de kern is uiteindelijk gelijkwaardig. Op gelijkaardige manier zie ik overlaps in metafysische systemen als kabbalistiek en Noords-Germaanse kosmogonie (trouwens ook met Qi-Gong, Tantrisme en Jungiaans-Freudiaanse psychologie).
Het oorspronkelijke Hindoe pantheon (de Vedas zelf) dateert terug tot bijna 2000 BC. De Vedische periode strekt vervolgens bijna een millenium, gedurende de overgang van de Bronstijd naar de IJzertijd. De historische kennis van Europa begint volgens mij pas voornamelijk pas rond de jaartelling (de Griekse culturen even daargelaten).
Het lijkt er inderdaad op dat de Europese volkeren aanzienlijk minder geschiedschrijving hebben nagelaten, vermoedelijk door een aantal volksverhuizingen, oorlogen en dergelijken (en wellicht een gebrek aan algemeen gebruikt schrift). Het lijkt er ook op dat Europese volkeren wat langer (semi)nomadisch zijn geweest en dat grote nederzettingen niet of nauwelijks bestonden.
De kennis over oudere Europese geschiedenis is dus met name van spaarzame archeologische aard, ik denk daarbij aan bijvoorbeeld aan Arkaim-nederzetting en de Kurgans.
Toon bijdragen
.