Enige 'makers' onder ons?

[Zonnewolf]

De afgelopen tijd, in een tijdspanne van ongeveer een jaar, doe ik voornamelijk mijn religieus-spirituele ervaringen op vanuit mijn schilder"kunst". Hoe ziet dat ongeveer uit? Het schilderen is voor mij in eerste instantie het zoeken van een zich in de materie manifesterende visioen. Je zou het kunnen zien als de transformatie van louter materie in een symbolische vormentaal. Dat is niet simpelweg  het op een doek schilderen van een vooraf uitgekozen symbool en klaar is kees. Hoewel het schilderen van een symbool wel een opstapje kan zijn naar het uiteindelijke eindresultaat. Het is iedere keer een enorme uitdaging om mijn persoonlijke voorkeur op zij te zetten en de natuur diens eigen gang laten gaan. Ik ben simpelweg een onderdeel, een ritueel instrument, in het proces. De kunst zit in principe in het opwekken van een meditatieve of trance-achtige staat van waaruit alles vanzelf lijkt te gaan. Vraag me niet hoe. Dat is iedere keer weer anders. Op een gegeven moment vindt ik iets in het doek dat mij als het ware in diens ban lijkt te grijpen. En vanaf daar is het de kunst om erin te blijven. Als alles goed is gegaan sta ik iedere keer weer versteld van het eindresultaat. Hoewel het eindresultaat niet zozeer datgene is waar het om lijkt te draaien. Het geinige is dat het niet om mijn 'kunnen' gaat, maar om mijn onkunde als schilderaar. Het accepteren van "toevalligheden", wat een vakman hoogstwaarschijnlijk als een "slordigheid" zou zien, is het toelaten van de boodschap die in de materie lijkt vast te zitten. Schilderen is voor mij alles behalve ontspanning, maar lijkt wel levensnoodzakelijk te zijn. Ik draai zowat door als ik datgene niet heb gevonden wat zich op een bijna treiterende wijze lijkt aan te dringen.

Zijn er onder jullie ook 'makers' (het begrip kunstenaar zit me niet zo lekker) met soortgelijke ervaringen? Ik ben wel benieuwd of bovenstaande bij jullie bekend voorkomt. Niet enkel in de schilderkunst, maar misschien in andere wijzen van esthetisch bezig zijn zoals de beeldhouwkunst, dichtkunst etc. etc. 

[Valora]

Ik heb het als ik schrijf. Ik kan soms uren non stop typen zonder na te denken en als ik het terug lees totaal verbaasd zijn over plotwendingen die ik me niet kon herinneren op te schrijven :p die meditatieve trance staat waarin alles vanzelf lijkt te gaan herken ik dus zeker.
Ik heb er alleen nooit zo zeer een spirituele waarde aan gehangen maar meer als een staat van compleet ontspannen zijn waardoor je ratio niet je creatieve flow belemmerd.

[Zonnewolf]

Ik heb er alleen nooit zo zeer een spirituele waarde aan gehangen maar meer als een staat van compleet ontspannen zijn waardoor je ratio niet je creatieve flow belemmerd.

Er een waarde aanhangen is hierop niet zozeer van toepassing. Dingen dragen van zichzelf al een betekenis die men enkel moet zien te vinden. Het ontspannen zijn kan een beginpunt zijn, het is echter niet datgene waar het bij mij uiteindelijk om gaat. Mediteren als een techniek tot ontspannen is overigens een recente new age uitvinding die de juiste toon niet lijkt te raken. Ik verkies liever een spirituele 'stilte'. Het leren stilzwijgen van niet enkel de ratio, maar tevens de ego. Misschien is het stilzwijgen van de laatste wel het meest belangrijke. Want op dat moment laat je andere "dingen" toe om te spreken. In eerste instantie zag ik er ook niets spiritueels in. Tot op het moment dat ik door had dat er wel degelijk een spirituele dimensie in schuilt. Maar die ligt niet zozeer voor de hand. Die moet men zoeken en dat kan alles behalve ontspannend zijn. Het lijkt een beetje op het vervaardigen van ivoren figuren bij de Inuit. Een ivoorbewerker ervaart het bewerken van een stuk ivoor als het laten spreken van datgene wat erin schuilt. Een leuk voorbeeld is dat van een amerikaan die aan zo'n bewerker ivoren schaakstukken had gevraagd. Toen kreeg de amerikaan uiteindelijk een ivoren walrus cadeau met als uitleg dat de bewerker enkel datgene kon maken wat in het ivoor zat. 

[Gwaihir]

Ik heb jarenlang veel geschilderd.
Voor mij was het niet zozeer met spirituele waarde.
Wel was ik veel bezig met symboliek, emotie etc.
Het is heerlijk om dat wat je bezighoud op papier of doek te kunnen zetten, soms met vingerverf en met je handen en armen er in mee te gaan.
Maar ook gewoon simpelweg om iets moois neer te zetten, wat je weer beweegt als je er later naar kijkt.
Ik ben eigenlijk gestopt doordat ik steeds meer vraag kreeg of ik iets voor iemand kon maken.
Hierin blokkeerde ik. Het is veel makkelijker om zonder eisen iets neer te zetten en als het resultaat niet mooi hoeft te zijn/ voor jezelf alleen een emotionele waarde heeft.
Met name het proces van het schilderen was voor mij zeer ontspannend, en verruimend.
Ik werkte veel met laagjes, waardoor je langzaam, na soms maanden, pas ging zien welke kant het op ging.
Soms werkte ik maar een half uurtje aan een werk, dan liet ik het drogen en ging weer verder.
Of na het luisteren van muziek of tijdens, om de essentie van die muziek op doek te krijgen
Daarnaast heb ik een kunstopleiding gedaan, waarin helaas het is afgestompt. Teveel moeten maken waar je niet achter staat.
Voor mij is schilderen eigenlijk altijd hetzelfde geweest als bijvoorbeeld schrijven.
Als kind groeide ik op op mijn vader's atelier. Het is er met de paplepel in gegoten.

Tegenwoordig schilder ik helemaal niet meer, ook ivm gebrek aan ruimte voor een ezel.
Maar ben wel vrij fanatiek met breien en naaien, iets wat heerlijk ontspannend is.
Daarnaast is het heel fijn als je dan later in mooie zelfgemaakte kleding loopt, of je nichtje in haar nieuwe trui ziet rondlopen

[Hanneke]

Of ik mijzelf een maker vind weet ik en heidens zie ik het niet, maar ik heb laatst van mijn gevonden dierenbotjes een leuke slinger gemaakt. Die ligt nu over de kast te pronken bij de rest van de botjes.

[kors]

@Zonnewolf

Ik moest na jouw post aan het volgende schilderij van Alex Grey denken. Ik vind dat hij de goddelijke inspiratie wel goed weet af te beelden. Leuk is ook dat de grote (overleden) meesters met hem meekijken.



Zelf schilder ik voornamelijk na (als ik überhaupt schilder). Ik heb wel eens wat vrijer geschilderd waar ik een impressie van een paddotrip wilde afbeelden en dat ging ook een stuk 'slordiger' en intuitief vanzelf, en is toch wel een van mn best gelukte.

[Gwaihir]

Mijn eerste naaldbindwerkje is af, een muts!

[Braadvraat]

Die is netjes geworden! Welke steek gebruik je?

[Gwaihir]

Dankje!
Ik gebruik de brodensteek.
Ik was onderaan begonnen,  maar het begin was niet zo netjes, dus daar heb ik later 1en 2 lussen gebruikt.

[Arjane]

gaaf!

[Arjane]

Niet echt iets wat ik dagelijks doe maar ik ben binnen mijn natuurvereniging bezig om een midwinterhoorn van berkenstammetjes te maken. Met een speciaal mes haal je eerst de schors eraf, en daarna hol je het stammetje uit met een hamer en beitel (eigenlijk moet dat met een guts maar die hadden ze niet meer). Daarna de twee helften aan elkaar binden en laten drogen. Over een ruime week gaan we ze afwerken door te schuren enzo en er een mondstuk in te zetten. Ik hoop dat ze mooi klinken!

[Elvar Heimdalir]

Ook ik mag, met mijn boeken en artikelen, maar zeer zeker in mijn ongepubliceerde poëtische en literaire teksten, mijzelf een maker noemen. Refererend naar jouw ervaring: tijdens portretschilderen en andere schilderwerkzaamheden ervoer ik rillingen van genot, terwijl ik er zelf niet scheen te zijn. Het is een ervaring die grenst aan het seksuele en die bij het schrijven vooral voorkomt tijdens de stream of consciousness techniek en natuurlijk niet wanneer je gaat zittten schrappen, dubben en herschrijven. Dus eerder tijdens de goddelijke genade van het spontaan neerpennen, van het spontaan er zijn. Overigens geloof ik niet dat dit is voorbehouden aan de kunstenaar. Een nuchterder term als arbeidsvreugde raakt hier ook aan, waarom zou een bouwvakker die aan het metselen is terwijl hij de Arbeidsvitaminen meeneuriet, dit niet kunnen hebben? Ik geloof dat iedereen die op gaat in zijn werk dat kan ervaren, vooropgesteld dat dit werk de spontane vermogens activeert en niet overmatig rationeel of kritiserend is.