Human Odyssey

[Metalen Mark ov Holland]

Zoals ik wel vaker heb laten blijken ben ik een 'aanhanger' ben van comparatieve mythologie; het vergelijken van verschillende mythologieën (en andere zaken uit verschillende religieuze stromingen) teneinde een beter en meer volledig beeld te krijgen van de werkelijkheid vanuit spiritueel oogpunt; kennelijk ben ik niet de enige: de Engelsman Simon E. Davies heeft een Facebookpagina waarop hij allerlei e-posters publiceert (waaronder de eerder al eens onder de aandacht gebrachte evolutionaire religieboom). De Facebookpagina van Davies heet Human Odyssey.

Op de meeste posters wordt één specifiek thema weergegeven en is daarbij voorzien van afbeeldingen uit verschillende tradities, op andere posters gaat hij op grafische wijze in op één stroming of traditie.   

Hier vind je een doorverwijzing naar de Human Odyssey FB-pagina en onder Foto's vind je de posters; tussen de posters staat ook een fraaie, overzichtelijke versie van Yggdrassil.
   

[Metalen Mark ov Holland]

Omdat ik Davies' inspanningen wel kan waarderen wil ik jullie, bij wijze van aanvulling, ook nog even wijzen op de mogelijkheid tot het bestellen van de posters op groot formaat middels de bekende postersite Zazzle:
http://www.zazzle.co.uk/human_odyssey.

[Hobbes]

Waarvoor dank Mark.

[Hobbes]

En zometeen ook in de nieuwsbrief een stukje er over

[Elvar Heimdalir]

Ha Mark,

Zoals je al gemerkt zult hebben, ben ik ook allerminst afkerig van comparatieve mythologie. Ik ga hierin geen enkele boeiende discussie uit de weg. Met vergelijken heb je nog geen welomschreven spiritueel 'anker', al heeft niet iedereen daar misschien behoefte aan. Zelf interesseren bijvoorbeeld opgravingen in Peru of Polynesië enorm, maar de kans dat ik daar meer dan één keer in mijn leven op bezoek zal gaan is niet bijster groot.

In de heuvels van onze eigen woeste gronden ligt ook veel moois verborgen dat nog wacht op ontdekking. In die heuvels woon ik en wandel er dagelijks. Ik onderhoud een levende band met dit landschap, door de seizoenen heen en door mijn eigen leven heen. Wat op een steenworp afstand van mijn eigen drempel zich afspeelt en zich heeft afgespeeld, mag zich dus daarenboven in een bijzondere interesse verheugen van mijn kant. Voor mij persoonlijk zijn dus vondsten, nieuwe inzichten etc. die ontleend zijn aan de plek waar ik mijn leven leef, dus net iets interessanter dan 'wat van ver komt', al zal ik mijn leven lang ook een zogeheten wereldreiziger blijven. Hoe sta jij daarin?

[Metalen Mark ov Holland]

In de afgelopen jaren heb ik gemerkt dat het destilleren van beelden omtrent 'alomvattende' archetypen me het beste lukt als ik zaken vergelijk: zo ben ik ook op Davies' FB-pagina terecht gekomen. Uiteraard zie ik wel dat bepaalde archetypen dominanter zijn in een andere omgeving, binnen de daaraan geassocieerde culturen; bij het constateren van eventuele verschillen of overlaps vind ik het interessant om na te denken over de oorzaken en implicaties van verschillen in kwestie. Ik leg niet specifiek en altijd de nadruk op mijn eigen omgeving; soms juist wel, een andere keer vergelijk ik liever zaken die zich ver weg gevormd hebben. Vanuit de bedoelde vergelijkingen kom ik soms wel tot nieuwe inzichten, die tezamen wellicht geen 'anker' vormen maar dat doen andere tradities in mijn optiek ook niet (althans, nooit in zijn volledigheid). 


De omgeving waarin ik woon, opgegroeid en geboren ben is wellicht ook iets minder 'woest': een droogmakerij. Een droogmakerij is volledig te classificeren als cultuurland; een landschap dat het voor het overgrote deel zonder eeuwenoude bossen, keileemopstuwingen, veengebieden, zandverstuivingen, heuvels, enzovoorts moet stellen. De geschiedenis is hier (opnieuw) begonnen in 1630 en tot ongeveer 30 jaar geleden voor nagenoeg de volle 100% agrarisch. In 1630 was men in dit land (niet alleen daar waar ik woon) voornamelijk christelijk, dat is in mijn leefgebied daarmee de traditionele religie bij uitstek met de boerenstand als voornaamste 'clientèle'; hier moet wel bij opgemerkt worden dat een bepaalde vagere vorm van Germaans polytheïsme weldegelijk onderdeel geweest (b)lijkt te zijn van de plaatselijke en regionale spirituele beleving (zoals dat elders ook vaak het geval is). De regio heet al eeuwen West-Friesland, dat impliceert dus een oude Friesche connectie waar vaak het jaar 1297 als gezagstechnisch eindpunt op geplakt wordt (door graaf Floris V van Holland).

Ikzelf ben overigens geen echte West-Fries doordat mijn voorouders uit andere delen van het land afkomstig zijn dus dat maakt de spirituele connectie met het landschap ook kenmerkelijk anders maar gezien mijn woonplaats tot 1630 een meer was is 'vloeistof' of 'water' wel een soort vaststaand aspect daarin (wat op zichzelf wel weer met de kustwereld van mijn voorouders resoneert).
Hier kan ik op allerlei vlakken uren over 'volleuteren' maar dat is, me dunkt, eigenlijk alleen voor mezelf echt interessant. 

[Valora]

Gaaf, een vriendin van mij is illustrator en ze heeft op haar site wel vaker bepaalde iconen waar ze de betekenis adhv verschillende mythologische stromingen aanhaalt. Vandaag ging het bijv. over de kever die in verschillende mythologieën als schepper wordt gezien, best interessant

Hier een linkje: https://thestagsheadcreation.wordpress.com/2016/02/02/creation-in-the-form-of-beetles/

Het is natuurlijk een redelijk oppervlakkige samenvatting, maar wel in de trand van comperatieve mythologie.

Ik onderhoud een levende band met dit landschap, door de seizoenen heen en door mijn eigen leven heen. Wat op een steenworp afstand van mijn eigen drempel zich afspeelt en zich heeft afgespeeld, mag zich dus daarenboven in een bijzondere interesse verheugen van mijn kant. Voor mij persoonlijk zijn dus vondsten, nieuwe inzichten etc. die ontleend zijn aan de plek waar ik mijn leven leef, dus net iets interessanter dan 'wat van ver komt'

dit herken ik ook heel erg! Helaas woon ik niet meer in mijn geboorteomgeving (waar zowel mijn vaders als moeders familie al generaties lang binnen honderden meters van elkaar en het huis van mijn ouders nu, gewoond hebben) maar zodra ik de trein uitstap dan ruik, proef en voel ik het gewoon... Ik kan mij bijvoorbeeld ook nu ik hier achter de pc zit zonder moeite me indenken hoe het daar ruikt. Ik heb er zeker een sterke band mee, precies wat jij zegt: een levende band

[Metalen Mark ov Holland]

Gaaf, een vriendin van mij is illustrator en ze heeft op haar site wel vaker bepaalde iconen waar ze de betekenis adhv verschillende mythologische stromingen aanhaalt. Vandaag ging het bijv. over de kever die in verschillende mythologieën als schepper wordt gezien, best interessant

Hier een linkje: https://thestagsheadcreation.wordpress.com/2016/02/02/creation-in-the-form-of-beetles/

Het is natuurlijk een redelijk oppervlakkige samenvatting, maar wel in de trand van comperatieve mythologie

Dat is inderdaad wel een archetype overeenkomst die niet totaal vreemd is, deze is bij mij ook wel eens voorbij gekomen (ik maak daar echter niet dergelijke mooie illustraties bij). Volgens mij zijn die twee mythologische stromingen wel nagenoeg de enige die de (mest)kever een dergelijke goddelijke status toedichten; op Levantisch-Sumerische artefacten komt de scrarabee ook voor, in de bijbehorende mythologie(n) ontbreken bij mijn weten echter de verwijzingen. 

In breder Europees volksgeloof komt het vliegend hert (een ander soort kever) wel voor als een magisch (kracht)dier waaraan allerlei genezende of onheil afwerende kwaliteiten werden toegeschreven. Ik meen ook invloed op het weer wel eens tegen te zijn gekomen als associatie. Als ik het wel heb werd ook in het oude China het gedrag van een bepaald soort groter insect (kevers?) wel gebruikt om weersvoorspellingen te doen.
Ik zal eens kijken of ik nog wat uitspraken over keverachtigen in mijn OBOD-boekjes heb staan, die hebben vaak ook nog wel enige ideeën bij dergelijke zaken.   


@Elvar, nog even in aanvulling op mijn vorige reactie aangaande beleving en dergelijke: ik ben in principe voortdurend op zoek naar, op met wijlen Claude Lévi-Strauss te spreken, zogenoemde mythemen. Met die term duidde Lévi-Strauss onveranderlijke mythologische kernels aan die in de verscheidene tradities, welke hij bestudeerde, onveranderlijk terug (b)lijken te keren. Het komt op mij dikwijls over alsof dergelijke zaken op welhaast autonome wijze in die abstracte ontologische begrippenruimte resideren, waarmee de ruimte in kwestie (dat begrip vat ik hierin op in algemene wiskundige zin) de rol van een soort metafysische contactbuffer lijkt te spelen. Dat laatste mag je van mij ook relateren aan de vormgevingsdiscussie welke wij voer(d)en op het NH.net-forum.

[Elvar Heimdalir]

Dit is een uiterst boeiende (ontologische) discussie Mark, maar op deze plek ga ik even in op wat jij zei over je bestaan in de droogmakerij.
Zelf woon ik nu weliswaar in een oeroud landschap (de Utrechtse Heuvelrug) maar ik ben geboren en opgegroeid, net als jij, in een Hollands polderlandschap, namelijk dat van Alphen aan den Rijn. Het landschap daar is ouder dan dat van de Heerhugowaard, maar er is één overlap.
Dat is de Vierambachtspolder, pal ten noorden van Alphen, met alle kenmerken van een droogmakerij: namelijk een meer dat door een ringdijk is drooggelegd.  In die polder was sinds de drooglegging nauwelijks bewoning. Wel herinnert een monument middenin de polder aan het verdronken dorp Jacobswoude, dat dateert van voor de droogmaking. In die tijd lag er een laagveengebied dat steeds verder werd uitgeveend, tot het dorp eraan moest geloven en de bewoners geëvacueerd werden of verdronken; een soort Schokland in het klein. (Op de plek daarvan staat nu een monumentje) De nieuwste noordelijke stadsuitbreidingen van Alphen liggen daar tegenwoordig wel, maar hier geschiedt de uitbreiding vanuit een oudere kern. De polder is niet, zoals in HHW, tot uitgangspunt gekozen voor een nieuwe kern.

De Vierambachtspolder is een droogmakerij, maar de aangrenzende Braassemermeer is een natuurlijke veenplas, die dus niet door uitvening is ontstaan . Het was een uitloper van het Haarlemmermeer.

De naam Alphen verwijst naar het elfenvolk (Alfen staat er op oude kaarten), er was een Romeinse legerplaats. Er zijn sporen gevonden van een veel oudere cultusplaats op de plaats van het Castellum. Op de oude, hoger gelegen stroomrug van de Oude Rijn, vooral de zuidoever, werd dus al in prehistorische tijden gewoond.
Langs de Oude Rijn vind je ook sporen van buitenplaatsen uit de Gouden Eeuw.
Het nadeel van een waterland als de polder vind ik altijd dat je er moeilijk naar hartelust kunt struinen omdat je er voortdurend op sloten stuit. Zeker in mijn jeugd liepen alle wegen die de polder in liepen, steevast dood op een boerderij met een boze hond ervoor.
Ik ben blij dat ik er niet meer woon.